عارفانه های یک دوست

(دانی که من به غیرتوعاشق ، کس نگشته ام )

رسیدام به انتها ، آغازعشق من تویی

می مانمت درانتظار ، بیا مرا رها مکن

دانی که من هم عاشقم ، ای کس بی کسم بیا

مرا دراین دشت جنون ، به دست باد رها مکن

ماهی این برگه ام و، با ابر و باران آشنا

میمیرم اینجا بی تومن ، میرآب مرا رها مکن

من درهوای عشق تو ، عمری نفس کشیده ام

دانا توای ، به حال خویش مرا رها مکن

دانی که من به غیرتو عاشق کس نگشته ام ؟ 

به جرم این غلام دگر، بیا مرا رها مکن

چوبرگ زرد کوچکم به زیرپای رهگذر

دراین خزان بیادگر مرا به باد رها مکن

غ..ر..آ